Kako je filmska projekcija 1967. u hotelskoj sobi u Puli inicirala kontakt između američke i jugoslovenske filmske avangarde? Kojim improvizovanim putevima su hardkor pank ideje i vrednosti prodrle kroz embargo? I gde se ukrštaju duboki tragovi kratkih susreta američkih i jugoslovenskih pozorišnih eksperimentalnih trupa? Na kojim vezama počiva neobično velika aktivnost prevođenja i objavljivanja američke poezije, koja ne jenjava ni u vreme slabljenja političkih, ekonomskih i kulturnih odnosa SAD i Srbije? I kojim složenim putevima distribucije, cirkulacije i recepcije underground strip radova, i to u vreme prekida bilateralnih odnosa, uticaji zapravo postaju razmene? Šta je uloga „javne diplomatije“, ako retrospektivna izložba pionira savremene umetnosti počiva na upornosti ličnih inicijativa i uprkos reakciji institucija? I šta nosi „spoljna politika“ pri razmeni naučnih metoda i merljivih podataka, kada nam urbanističko planiranje ukaže da oni nisu nezavisni od ideoloških stanovišta i krupnih interesa? Na kraju, da li se možda baš u dečjim igrarijama „kaubojaca i Indijanaca“ skrivaju počeci našeg „susreta“ s američkom popularnom kulturom, a time i odgovor na pitanje „kako je sve počelo?“.
